خرید کتاب
Title: shooram, sheh, shavaleh, shon
Author: Gil Avaei
Shooram, sheh, shavaleh, shon, is the third poetry book of Gil Avaei in Gileki language. Similar like the manzumeha and the ghazels, the poems are motivated by two streamlines. First the annoyance to live exiled from home, a strong feeling which is the fundament for my nostalgic discourse in life. Second the commitment to investigate the mother tongue, recreating and reviving indigenous terms and traditions of “Gileki”, particularly terms and linguistic elements, which are not more known by the younger generations.

The internet encyclopedia Wikipedia cites “Gileki, the language of the people of Gilan (the South region to the Caspian Sea), is a mix of the continuation of the archaic Iranian languages of Indogerman roots with the indigenous languages of the inhabitants of this region before the migration of Arians to North Iran. Many elements of this language is similar to the archaic Iranian languages, for instance the conjugation of verbs and also the indicative seem to be similar to the Pahlevi and Parti languages.”

In the poems presented here, I again researched and applied terms and elements which seemed to be lost and already forgotten in the language. By doing so I express in the landscape of poetry the happiness and the sorrows of the years gone and of today. – Gil Avaei

عنوان:“شورم، شِه، شواله، شون”
نویسنده: گیل آوایی
شابک: 9789186131265
شورم، شِه، شواله، شون* سومین مجموعه از کارهای گیلکی ام است که بدست انتشار داده ام. چهاردانه های گیلکی ام نیز همچون منظومه ها و غزلهای گیلکی که پیشتر منتشر شده، سه عنصر اصلی اساس و درونمایه های آن را تشکیل می دهد که مهمترینش طرح دوباره واژه های فراموش شده ی گیلکی و ظرفیتهای زبان گیلکی وصد البته احساس و دلبستگی های عمیقم به زبان مادریست. بر این باورم که پرداختن به ادبیات بومی میهنمان ایران، سبب شادابی و درخشندگی بیشتر رنگین کمان هنر و ادبیات سرزمینمان می شود.
امیدوارم انتشار این مجموعه در ادامه کارهای پیشینم، که در اختیار علاقمندان ادبیات بومی قرار گرفته است، گامی هرچند ناچیز برای تشویق و فراگشایی تلاشی گسترده تر در راستای ثبت و ماندگاری و بالندگی ادبیات بومی سرزمین مان باشد.

* شورم = مِه ، شِه = سبنم، ژاله، عرق سرد بر چهره، شواله = شعله آتش، شُون = رفتن