«سه پیاله شعر» عنوان دفتر شعری است از سه نسل شاعر با سه طرزِ نگاه، سه ژانر ادبی با موتیف‌هایی کمابیش یکسان؛ رباب محب، روشنک بیگناه  و مانا آقایی. این دفتر مشترک رستاخیزِ واژه‌هاست با عناصری مشترک، گره‌خورده با حس و تخیّل. تجربه‌ها و رویدادهایِ زندگیِ روزمره، اندیشه، عواطف و احساسات در کارگاهِ این سه شاعر با ابزار زبان و شعر بگونه‌ای ساخته و پرداخته شده‌اند که هر یک مالکِ زبانِ خاص خود گشته‌اند. هریک دریچه‌یِ نگاه را به سمتی گشوده، امّا در عینِ حال به یکسویِ مشترک: از سکوتی به سکوتِ دیگر. از فریادی به فریادی دیگر. از سکوتی به فریادی. از فریادی به سکوت. در این راستا تصاویر آفریده شده، گره خورده با عناصرِ ذاتیِ شعر، یعنی اندیشه و خیال. یا از غوغایی به غوغایِ دیگر. آبشخورِ واژه‌های هر سه شاعر چشمه‌هایِ جوشانِ درونی است. این چشمه‌ها از واژه‌ها یاری جسته‌اند تا از قوه به فعل درآیند و حقیقتِ شعر را پیشِ روی خواننده بگذارند: شعر آینه‌یِ خیال است و پدیدآورنده‌یِ معنا. شکوهی الهی و اسطوره‌ای. تصویری ازلی و ابدی. «سه پیاله شعر» دفتری است با سه زبانِ هدفمند برای انتقالِ سه نوع اندیشه و لایه‌هایی از شگردهایِ آفرینش. و برگ‌هایِ ماندنی.